Foto's van bezoekers
De goudjakhals is een hondachtig roofdier. Hij is dus familie van de vos en de wolf. Zijn nauwste familie zijn coyotes uit Amerika. Net als coyotes en wolven kunnen goudjakhalzen huilen. Daarmee versterken ze de band met elkaar en bakenen ze hun territorium af.
De goudjakhals is de enige hondachtige van Burgers’ Zoo; andere leden uit de groep ‘carnivora’ zijn bijvoorbeeld de tijgers, de leeuwen, de stokstaartjes en de Maleise beren.
Goudjakhalzen zijn uitstekende gravers. In de zelf gegraven holenstelsels rusten ze, werpen hun jongen en ze bergen daar ook voedsel op. Goudjakhalzen jagen zelf, maar als het ze uitkomt eten ze graag aas. Ze weten dus goed dat een onbewaakt stuk prooidier zomaar door iemand opgegeten kan worden. Daarom verstoppen ze overgebleven voedsel graag uit het zicht van concurrenten.
Naargelang waar de goudjakhalzen leven, planten ze zich het jaar rond voort of kennen ze een beperkter geboorteseizoen. De jongen worden met vacht, maar blind geboren. Rond de tiende dag gaan hun ogen open. De eerste twee maanden drinken de pups alleen melk. Daarna eten ze ook vlees, dat de oudere groepsleden naar het hol brengen en daar opbraken.
Goudjakhalzen zijn opruimers in de natuur; ze eten dode dieren waardoor ze verspreiding van ziekten voorkomen. Omdat ze daarnaast op muizen, ratten en konijnen jagen, helpen ze de populaties van deze snel voortplantende, kleinere dieren in toom te houden.
Goudjakhalzen zijn ecologisch gezien opportunisten. Ze kennen een breed voedselspectrum en zijn niet kieskeurig wat hun habitat betreft. Ondanks dat er wel eens op ze wordt gejaagd, zijn ze dus niet bedreigd. Ze breiden hun natuurlijk verspreidingsgebied in de laatste decennia zelfs verder uit. Goudjakhalzen kwamen in Europa vroeger alleen in Zuidoost-Europa voor, maar inmiddels zijn er ook in bijvoorbeeld Italië en Hongarije populaties in het wild. Enkele dieren zijn zelfs al waargenomen in de bossen van Duitsland, Denemarken, Estland en Nederland.
De goudjakhalzen bewonen een verblijf in de buurt van de grote speeltuin, naast de panters. Ook in onze dierentuin graven deze jakhalzen heel graag. Hun verblijf ziet dan ook een beetje uit als een ‘gatenkaas’. De jongen worden in het voorjaar geboren in de holen. Pas weken later komen ze één voor één tevoorschijn en pas dan weten de verzorgers ook hoeveel jongen er zijn.
In warme zomernachten kunnen de buren van Burgers’ Zoo de jakhalzen soms horen huilen!
