Ibissen zijn vogels. Over de indeling, ja zelfs over het bestaan van de soort ‘rode ibis’ bestaat onder biologen discussie. In zijn kenmerken toont de rode ibis namelijk heel veel gelijkenis met de witte ibis. Qua bouw van skelet, snavel en voeten lijken de soorten op elkaar. Ook in de rangschikking van de veren is geen verschil te vinden. Kortom: ‘van binnen’ zijn witte en rode ibis exact hetzelfde. Wat ze van elkaar onderscheidt, is alleen de in het oog springende kleur! Daarom wordt de rode ibis door sommige kenners slechts beschouwd als lokale variant van de witte ibis.
Rode ibissen zijn gezellige vogels, die altijd in groepen voedsel zoeken, rusten of broeden. De locaties waar ze foerageren en waar ze ’s avonds gaan slapen, liggen vaak kilometers ver uit elkaar. Ook het forenzen doen deze vogels in een kolonie, met z’n allen. Alleen bij het nestelen zorgen met name de mannetjes toch voor een zekere minimale afstand tot het volgende nest, al broeden vaak veel ibiskoppels in één en dezelfde boom.
Als een ibis uit het ei komt, is hij nog kaal en hulpeloos. De jongen groeien echter razendsnel. Al op de leeftijd van twee weken kunnen ze het nest verlaten. Ze worden daarna nog twee maanden door de ouders gevoed.
De kustgebieden en mangroven bieden met hun vissen en krabben voedsel voor veel verschillende waadvogels. De rode ibis leeft dan ook in harmonie samen met onder meer lepelaars, eenden, reigers en kaalkopooievaars.
De rode ibis wordt nog niet als bedreigd beschouwd. Maar zijn habitat staat onder druk. Niet alleen omdat mangrovebossen worden gekapt, maar ook omdat recreatie zoals bootverkeer dichtbij de broedplekken de vogels verstoort. Het is daarom belangrijk om de ontwikkeling van de populatie goed in de gaten te houden.
De felle kleuren van de rode ibis maken deze soort tot één van de meest opvallende vogels in Burgers’ Bush. Het groepje van jonge rode ibissen, momenteel nog deels met bruine veren, laat zich mooi observeren bij de waterloopjes en bij het rijstveld. Daar porren ze in klei of zand, onder planten en steentjes in het water naar voedsel. Uiteraard krijgen ze ook door de dierverzorgers voedsel in bakken aangeboden, maar de rode ibissen gaan graag zelf op jacht naar kleine visjes of kreeften.
Omdat er in andere dierentuinen voldoende met deze soort wordt gefokt en de rode ibis zich in zo’n grote hal slechts met veel moeite laat vangen om bijvoorbeeld jongen te ringen, houden we hier alleen een groep mannetjes.
