Het staat vast dat deze dieren hagedissen zijn, uit de groep van de leguanen en basilisken. Maar verder zijn het onderzoekers totaal niet over eens, hoe deze kleine hagedissen in de hagedissen- systematiek in te delen. Anatomisch onderzoek en resultaten uit verschillende genetische tests spreken elkaar tegen. Misschien zijn er dus 500 soorten anolissen, waar de kleine hagedisjes in de Bush er één van zijn. Misschien telt deze hagedis helemaal niet tot de anolissen, maar hoort samen met 25 andere soorten tot een eigen groepje. Vandaar ook de twee wetenschappelijke namen aan het begin van dit dierportret. In het Nederlands blijven we de soort tenminste voorlopig marmeranolis noemen, totdat er wat meer overeenstemming komt!
Marmoranolissen hebben een huidflap onder hun keel. Deze ‘keelvlag’ is bij mannetjes groter en opvallender gekleurd dan bij vrouwtjes. Als de territoriale mannetjes een rivaal zien, klappen ze met behulp van een botje de kleurrijke keelwam uit en knikken met hun hoofd. Dat ziet er aandoenlijk uit, maar feitelijk communiceren de anolissen op deze manier hun agressieve stemming.
Deze hagedissen leggen eieren. Het vrouwtje legt om de paar dagen één of twee eieren. De ontwikkeling duurt een aantal weken tot een paar maanden. Als de anolissen uit het ei komen, moeten ze helemaal voor zichzelf kunnen zorgen. En ze moeten opletten dat ze niet in de maag van een hongerige vogel of zelfs van een grotere anolis belanden – anolissen zijn namelijk kannibalistisch!
Kleine hagedissen zoals anolissen decimeren het aantal insecten in de buurt. Zelf zijn ze weer prooi voor slangen, grotere hagedissen en vogels.
De experts van de Rode Lijst van Bedreigde Diersoorten hebben deze hagedissensoort nog niet onder de loep genomen. Het is daarom niet bekend, of ze bedreigd zijn. Hun leefgebied is klein; ze komen oorspronkelijk alleen voor op het eiland Guadeloupe. Maar daar komen ze wel in grote aantallen voor. En in Guyana zijn ze door mensen losgelaten, dus daar komen ze nu ook voor.
Hoeveel van deze kleine hagedisjes er in de Bush leven, weet niemand. Het is namelijk onmogelijk om ze te tellen. Maar het zijn er zeker meer dan honderd! Alleen zien veel bezoekers ze over het hoofd omdat ze vaak heel stil zitten en goed gecamoufleerd zijn.
De marmeranolissen lusten insecten, zoals meelwormen (dat zijn keverlarven). Ook eten ze mieren en kleine vliegjes die op de voederplekken met nectar afkomen die eigenlijk voor de vogels zijn geplaatst.
Soms zien bezoekers een anolis zonder staart. Dat kan, want deze hagedisjes kunnen bij gevaar hun staart op een bepaalde plek laten afbreken. Het duurt dan even voordat de nieuwe staart is terug gegroeid. Trouwens, dit trucje van staart afwerpen werkt slechts één keer in het leven van een anolis.
