Socorroduiven behoren tot de vogelfamilie van de duiven en daarbinnen tot de treurduiven. Typerend voor duiven is onder meer dat ze hun jongen tijdens de eerste levensdagen voeren met kropmelk. Ook maken hun vleugels opvallend veel lawaai bij het vliegen.
In Burgers’ Zoo leven allerlei soorten tropische duiven, zoals vruchtenduiven, kroonduiven en fazantduiven. In Burgers’ Zoo is de nauwste familie van de Socorroduif de witvleugelduif in de Desert en de Mangrove; ook deze soort behoort tot de treurduiven.
Socorroduiven leefden op het onbewoonde eiland Socorro dat slechts 132 km2 groot is, pakweg een derde van het Nederlandse eiland Texel. Socorroduiven kenden daar lange tijd geen op de grond levende vijanden; er leefden namelijk helemaal geen zoogdieren op Socorro. Zoals van meer eilandsoorten bekend, tonen deze duiven zich daarom van nature ‘tam’, ze kennen geen angst voor mensen en laten zich dicht benaderen. Wel zijn ze alert op roofvogels uit de lucht, want daarmee hadden ze op dat eiland wel te maken!
Over het voortplantingsgedrag in de natuur is bij deze soort niets bekend. Omdat de Socorroduif is uitgestorven in de natuur kunnen we alleen iets zeggen over de voortplanting in dierentuinen. Zoals alle duiven is de Socorroduif monogaam. Dat wil echter nog niet zeggen dat het er tussen mannetje en vrouwtje altijd heel gezellig aan toegaat. Het mannetje kan zich behoorlijk agressief tonen ten opzichte van het vrouwtje, en tussen de broedcycli in gedragen deze duiven zich solitair. Ook de uitgevlogen jongen, die op de leeftijd van twee tot drie weken het nest verlaten, kunnen op agressie van hun vader rekenen.
Van meerdere plantensoorten is bekend dat hun zaden beter ontkiemen als de vruchten of bessen door duiven zijn opgegeten. Helaas zijn er vrij weinig studies over de flora en ecologie van Socorro. Het is daarom niet bekend of er plantensoorten zijn die nu op Socorro in de problemen raken, omdat deze duif er sinds een aantal decennia niet meer voorkomt.
In de jaren ’50 is er een militaire basis op Socorro ingericht. 250 militairen zijn er gaan wonen, en naast hun gezinnen namen ze ook allerlei huis- en boerderijdieren mee. De geiten aten veel planten op, wat de vegetatie sterk veranderde en tot erosie leidde. Maar vooral de katten waren een probleem voor de Socorroduiven. Omdat ze niet vluchtten voor deze voor hen onbekende roofdieren, waren ze een erg gemakkelijke prooi! In 1972 werd de Socorroduif voor uitgestorven in zijn natuurlijk habitat verklaard. In dierentuinen wereldwijd zijn er tegenwoordig zo’n 160 dieren van deze soort. De dierentuin in Frankfurt coördineert de fok van deze duiven voor alle dierentuinen in Europa.
In 2013 en 2014 zijn duiven uit dierentuinen naar een dierentuin in Mexico gestuurd, waar ze in een grote volière leven en zich ook goed voortplanten. Het doel is om op middellange termijn deze duiven weer los te laten op Socorro, zodra de kattenpopulatie daar drastisch is gedecimeerd en de vegetatie weer is hersteld.
Een fokkoppel Socorroduiven is in de Desert te vinden in een separaat doorloopverblijf, in de buurt van het verblijf van de gilamonsters. Na een aantal jaren slechts hoogbejaarde Socorroduiven of duiven van één geslacht te hebben gehuisvest, is er sinds 2017 weer een jong koppel aanwezig. Deze dieren zijn in een Engelse en een Schotse dierentuin uit het ei gekropen. Tussen doffer en duivin was er een klik, in het april van 2018 was het broeden succesvol en zijn er twee jongen uitgekomen. Het fokkoppel heeft de smaak te pakken, want in juni was er opnieuw een jong in het nest en midden in de zomer al een derde keer! Bij zo’n zeldzame diersoort is nageslacht uiteraard zeker welkom; we zijn erg blij met dit foksucces.
Omdat de vader behoorlijk agressief kan worden tegen opgroeiende jongen, is het nageslacht al op de leeftijd van enkele weken in de grote Deserthal geplaatst. Dat geeft het koppel ook rust om opnieuw te broeden in zijn eigen verblijf, de zogenoemde ‘canyon’.
De Socorroduiven zijn misschien niet de meest opvallende dieren van ons dierenpark, maar ze zijn wel de meest bedreigde soort van alle dieren in Burgers’ Zoo. Het is dus zeker de moeite om bij een volgend bezoek ook eens bij deze diersoort langs te gaan, die door toedoen van de mens is verdwenen uit haar leefgebied en mogelijk door inspanningen van dierentuinen en natuurbeschermers ook weer terug kan keren naar haar oorspronkelijk habitat!
