Camouflage bij dieren: het opgaan in de omgeving (Desert)

In de Desert ontdekken bezoekers de leefwereld van de Sonora- en Mojavewoestijn uit het zuidwesten van de Verenigde Staten en het noorden van Mexico. Deze rotswoestijnen met hun kenmerkende cactussen, canyons, puinhellingen en droge rivierbeddingen bieden een verrassende variëteit qua dieren- en plantenleven. De rode diamantratelslang blijkt een uitstekende schutkleur te hebben in die omgeving. Mede dankzij de subtiele zigzagtekening op de bovenzijde van het lichaam van de slang is het tegen de achtergrond van het landschap lastig te ontdekken waar het lichaam begint en eindigt, wat mede bijdraagt aan het succes van de camouflagetechniek.

Ook de konijnuiltjes kunnen moeiteloos opgaan in het landschap, zeker wanneer ze minutenlang stokstijf voor zich uit blijven staan kijken. Hun verenpatroon biedt een ideale schutkleur om helemaal op te gaan in de omgeving. De geringe grootte van deze kleine uilensoort maakt daarbij dat de vogels zich makkelijk kunnen verstoppen om ongezien te blijven, zowel voor potentiële prooien als vijanden.

De Montezuma-kwartels die eveneens in de Desert leven, kunnen hun lichaam plat tegen de grond drukken, waarbij ze hun veren enigszins spreiden. Als ze op die wijze roerloos blijven liggen, lijken ze van bovenaf net op rotsblokjes in de woestijn. Het verenpatroon op hun rug sluit dan perfect aan op de kleuren van het woestijnlandschap en fungeert als ideale schutkleur, terwijl de opvallendere tekening op hun buik in die houding onzichtbaar is. Er zijn nogal wat roofdieren die Montezuma-kwartels op hun menu hebben staan, dus deze camouflagetechniek is essentieel om te kunnen overleven in de woestijn.