Geuren van andere diersoorten

Voor de mens is het zicht veruit het belangrijkste zintuig dat we gebruiken om ons te oriënteren op onze leefomgeving. Voor veel diersoorten speelt reuk echter een veel belangrijkere rol dan bij mensen het geval is. Diverse diersoorten markeren hun territorium bijvoorbeeld met geurvlaggen als communicatiemiddel naar soortgenoten en naar andere diersoorten. Roofdieren lokaliseren hun prooien vaak door gebruik te maken van geursporen die ze volgen. En de potentiële prooidieren ontdekken op hun beurt weer regelmatig tijdig geuren van roofdieren, waarna ze alarm slaan en er snel vandoor gaan. Geuren spelen daarnaast bij diverse diersoorten ook een belangrijke rol in de communicatie tussen mannetjes en vrouwtjes voor wat betreft de voortplantingscyclus. In een andere tekst vertellen we daar echter meer over.

De geuren van de Desert

Dierverzorgers maken in diverse praktijkvoorbeelden op creatieve wijze gebruik van geuren van andere diersoorten om het natuurlijke gedrag van dieren extra te stimuleren. Zo hebben dierverzorgers in de Desert wel eens takken uit het verblijf van de bobcat of touwen uit het verblijf van de Noord-Amerikaanse katfret in het verblijf van de halsbandpekari’s gelegd. Pekari’s beschikken over een uitstekend reukvermogen en hadden al snel van opwinding de nekharen overeind staan, druk snuffelend aan het vreemde voorwerp met die opvallende geur in hun verblijf! In het voorbeeld van de touwen uit het verblijf van de katfretten gingen de pekari’s zelfs uitgebreid rollen over de vreemde geur om tegelijkertijd de touwen met hun eigen lichaamsgeur te markeren. De halsbandpekari’s werden met deze gedragsverrijking extra getriggerd om hun zintuigen op de proef te stellen en werden lange tijd op natuurlijke wijze in beslag genomen door het nieuwe voorwerp met de bijzondere geur.

Nieuwsgierige panters

Met hetzelfde doel voor ogen leggen we wel eens olifantenmest neer in een panterverblijf, of neushoornmest bij de leeuwen. De roofdieren reageren vaak geïntrigeerd op de vreemde geur in hun verblijf, met name ook omdat ze in de natuur met behulp van geursporen prooidieren op het spoor komen. Nu vormen Aziatische olifanten geen natuurlijke prooi voor panters uiteraard en zullen leeuwen in principe een volwassen, gezonde neushoorn niet als potentiële prooi beschouwen. Maar beide diersoorten komen wel van nature in hun verspreidingsgebied voor en het is met name de vreemde, onbekende geur die de dieren triggert. Vooral jonge dieren kunnen heel enthousiast, onderzoekend en nieuwsgierig reageren op deze bijzondere prikkels.

Niet alleen dierlijke geuren

En het hoeven niet uitsluitend geuren van andere diersoorten te zijn. Zo leggen we bij de aardvarkens wel eens vers gesnoeid plantenmateriaal in het verblijf. Diverse tropische plantensoorten verspreiden een sterke geur wanneer ze vers gesnoeid zijn. Op sommige geuren reageren de aardvarkens met weinig interesse, maar van bepaalde plantengeuren worden ze helemaal wild van enthousiasme: dan trekken ze met hun klauwen het materiaal volledig uit elkaar, onderwijl verwoed snuffelend om maar zoveel mogelijk van de geur op te vangen! Bij de cheeta’s en de panters maken we ook wel eens gebruik van parfums. We spuiten die geuren dan bijvoorbeeld in bomen of struiken in het verblijf. Met name de cheeta’s reageren hier sterk op en zijn druk in de weer met die vreemde geur in hun verblijf. Ze strijken met hun kop langs de plekken en wrijven hun hele lichaam over de geurvlaggen die de dierverzorgers op deze manier hebben aangebracht.

Zo kan een bijzondere geur die bij tijd en wijlen in het verblijf wordt neergelegd of aangebracht als vorm van gedragsverrijking voor heel wat fixatie en bijbehorend onderzoekend gedrag zorgen bij de vaste bewoners van dat verblijf.