Bloemen aan de top

De meest opvallende cactussen in de Desert zijn wel de saguaro’s. Als ware blikvangers springen deze twaalf jonge reuzen, van een meter tot bijna vijf meter lang, meteen in het oog. Van nature komen de reuzencactussen alleen voor in de Sonorawoestijn. 

De meest opvallende cactussen in de Desert  zijn wel de saguaro’s. Als ware blikvangers springen deze twaalf jonge reuzen, van een meter tot bijna vijf meter lang, meteen in het oog. Van nature komen de reuzencactussen alleen voor in de Sonorawoestijn. Die woestijn is bekend om haar extreme leefomstandigheden. Het is daar op sommige plekken in de winter gemiddeld 11 graden Celsius, maar het kan ook wel eens een nachtje vriezen. In de zomer kan de temperatuur wel oplopen tot 55 graden Celsius.

Jonge zeventigjarige

In het regenseizoen van de zomer ontkiemen bij hoge temperaturen de zaden van saguaro’s zeer gemakkelijk. De groei van de zaailingen is daarentegen enorm traag. Na twee jaar groei is een jonge saguaro ongeveer zes millimeter groot. Rond hun negende levensjaar zijn de cactussen vaak nog geen tien centimeter. Saguaro’s zijn pas rond hun dertigste een kleine meter hoog. Daarna gaat de groei sneller met ongeveer tien centimeter per jaar. In de Desert is de hoogste saguaro inmiddels 4,85 meter en waarschijnlijk dus rond de zeventig jaar! De grootste exemplaren in de Sonorawoestijn zijn tussen de honderdvijftig en tweehonderd jaar oud.

Weinig vijanden

De saguaro’s kennen weinig ziekten of natuurlijke vijanden. Ze zijn wel een ‘doelwit’ voor blikseminslag. Wonden van een blikseminslag herstellen in het droge seizoen heel snel door de vorming van wondweefsel. Ook de nesten die spechten in de cactus uithakken, zijn omgeven door dergelijk wondweefsel en vormen geen bedreiging. In het regenseizoen bestaat de kans dat er zich bacteriën in de nesten gaan ontwikkelen, waardoor het wondweefsel gaat rotten. In minder dan een week kan een saguaro dan sterven.

Breed wortelstelsel

Van nature komen de saguaro’s voor in rotsachtige gebieden. Toen de saguaro’s in 1994 uit Arizona in onze Desert aankwamen, hadden ze nauwelijks tot geen wortels en zijn ze voorzien van een steunpaal. In de Desert ontbreekt de rotsige onderlaag en zijn de palen een goed steuntje in de rug voor de cactussen die zeer ondiep wortelen. De meeste wortels variëren rond de tien centimeter diepte en slechts één wortel gaat ongeveer zestig centimeter diep. Na regenval ontwikkelt een saguaro in korte tijd een zeer uitgebreid, oppervlakkig wortelstelsel. Dat netwerk kan wel tot achttien meter van de stam lopen en is in staat zeer grote hoeveelheden water op te nemen in het regenseizoen. Bij wateropname zwelt de plant dan enorm en krijgt een veel vollere verschijning.

Bloei

Elk voorjaar komen de saguaro’s in de Desert tot bloei. De roomwitte bloemen verschijnen in groepen op de toppen van de stammen en zijtakken. Die bloemen zitten niet voor niets zo hoog, want planteters lusten er wel pap van. De bloemen leveren nectar en stuifmeel aan vogels, insecten en vleermuizen. Na bestuiving ontstaan de grote groene, enigszins sappige vruchten. De (afgevallen) vruchten worden gegeten door vogels, knaagdieren, pekari’s  en kleinere roofdieren. Vergeet zeker niet bij uw komend bezoek aan de Desert te kijken of de saguaro’s en andere cactussen in bloei staan; het is een heel mooi gezicht!