De rode mangrove dankt haar naam aan haar rood hout. Op het eerste gezicht valt deze plant echter vooral op door de steltwortels die de rest van de plant als het ware uit het zuurstofarme slijk optillen. Rode mangrove kan naargelang de omstandigheden eerder struikvormig groeien of uitgroeien tot metershoge bomen. Vooral de lagere struikvorm lijkt door de wijd reikende steltwortels wel ‘weg te lopen’, vandaar dat ze in Belize de bijnaam ‘walking mangrove’ hebben.
Deze mangroveboom kan heel goed tegen zout- en brakwater; hij groeit zelfs langs de kust in het water!
De steltwortels van de rode mangroves vormen een eigen ecosysteempje. Algen en zakpijpen groeien op deze steltwortels, mangrovekwallen vinden de luwte tussen de wortels ook fijn. En het is een heerlijk verstop-labyrint voor jonge vissen!
De rode mangrove beschermt de kust voor erosie en houdt sediment tegen dat de rivieren anders in het koraalrif zouden lozen. In Afrika en Azië wordt van rode mangrove vrij dure houtskool gemaakt, men zegt dat deze van bijzonder goede kwaliteit is. Mangrovegebieden zijn echter kwetsbaar en lenen zich niet goed voor intensieve exploitatie.
Mangrovegebieden staan werledwijd onder druk. De rode mangrove is meestal de meest voorkomende soort in dit habitat en zodanig niet bedreigd. Voor een mangroveplant groeit deze soort bovendien relatief snel, waardoor ze graag wordt ingezet bij herbeplantingsprojecten van mangrovestukken.
Slechts weinig dierentuinen en botanische tuinen laten het leefgebied mangrove zien. Burgers’ Mangrove is waarschijnlijk de grootste mangrove van Europa! De rode mangroves met hun steltwortels zijn makkelijk te herkennen. De oplettende kijker ontdekt ook wel eens de gele bloemetjes of zelfs een ontkiemd nieuw plantje in de bomen.
