Handige moeders

Zowel konijnen als toepaja’s laten hun jongen op een veilige, beschutte plek langere tijd achtereen alleen, respectievelijk een hol in de grond of een nest in de bomen. Om de halve dag komt een konijnenmoeder langs, moeder toepaja komt zelfs maar om de dag langs voor de verzorging.

Zoveel verschillende kinderen als er zijn, zoveel verschillende moeders! Sommige moeders zijn zo zorgzaam als een zeekoe. Andere moeders zijn met name erg praktisch en zorgen ervoor dat het jong alvast ‘een boterham voor onderweg’ meekrijgt. Zo zijn er moeders die jarenlang voor hun jong zorgen én moeders die nauwelijks tot nooit naar hun jongen omkijken, zodra ze geboren zijn. We hebben moeders die tienduizenden jongen krijgen en moeders die met één jong al meer dan tevreden zijn. Wat voor soort moeder heb jij eigenlijk?

Doe mee met de Burgers' Zoo Familiequiz!

Op dinsdag 21 april om 10.00 uur houden we via Facebook Live Video een quiz met twintig vragen over de artikelen over 'Ouders in het dierenrijk'. Met Kahoot! kunnen jullie thuis deelnemen en een fantastische prijs winnen: een gratis bezoek voor vijf personen aan Burgers’ Zoo (zodra we weer open mogen gaan uiteraard) met een exclusief kijkje achter de schermen bij de neushoorns!

Meer informatie

Moeders die een praktische bezoekregeling treffen met hun jongen

Zowel konijnen als toepaja’s laten hun jongen op een veilige, beschutte plek langere tijd achtereen alleen, respectievelijk een hol in de grond of een nest in de bomen. Om de halve dag komt een konijnenmoeder langs, moeder toepaja komt zelfs maar om de dag langs voor de verzorging. De moeder kijkt dan of alles in orde is en ze zoogt de jongen. Mensenbaby’s zouden dat niet overleven; die hebben intensievere zorg nodig. Maar voor deze dieren gaat het prima: en het plekje waar de jongen zijn, is goed verborgen voor eventuele roofdieren.

Jongen die al vroeg met moeder mee op stap moeten

Bij doodshoofdaapjes geldt dat pasgeboren jongen nog niet kunnen klimmen. Maar ze kunnen ook niet in een nest achterblijven als de groep verder door het oerwoud trekt. En een kinderwagen hebben doodshoofdaapjes niet! Gelukkig kunnen de aapjes zich wel vasthouden aan de vacht van hun moeder, met hun handen en voeten. Zo liften ze tegen de buik aan, of als ze wat groter zijn op de rug, mee door de jungle. Dat meedragen is best zwaar voor de moeder. Bij doodshoofdapen wegen de jongen al een zevende van het gewicht van de moeder! Na een paar weken schakelt moeder daarom graag hulptroepen in: oudere zussen of tantes dragen dan ook af en toe de kleine.

Maar niet alleen bij apen reizen jonge dieren mee op de rug of de buik. Ook bij bijzondere diersoorten als de grote miereneter en het schubdier, die alleen mieren en termieten lusten, draagt de moeder haar jong met zich mee. Bij de grote miereneter is dat op de rug, zo dat in het silhouet en qua kleurstreep moeder en jong één lijken. Bij schubdieren is dat aan de staartwortel. Zo taxiën de kleintjes veilig mee, tot aan de voedselbron. Miereneters dragen hun jong nog mee als het al ongeveer half zo groot is als de moeder en ook al vast voedsel eet. Heel prettig zal het meedragen trouwens niet zijn, want miereneters hebben geen apenhandjes zoals bijvoorbeeld bij de doodshoofdapen het geval is, maar lange klauwen!

Moeders die een hondenriem geen gek idee zouden vinden

Als een jonge mantelbaviaan wat ouder wordt, wil het jong graag de wereld om zich heen gaan ontdekken. Dat vindt de moeder soms nog een beetje gevaarlijk; zij is wat voorzichtiger aangelegd. Gelukkig hebben mantelbavianen zo’n handige staart. De moeder kan met één hand eten verzamelen of een groepsgenoot vlooien, terwijl ze met de andere hand haar jong aan het uiteinde van de staart vasthoudt. Ook bij zeer ondernemende mensenkinderen zien we wel eens een handig looptuigje, zodat moeder de avonturier letterlijk nog een beetje in de hand kan houden. Tja, bij mensenkinderen ontbreekt namelijk zo’n handige staart!