Twee nieuwe Zuid-Amerikaanse oerwoudbewoners

De oplettende bezoeker heeft onze twee nieuwe vissoorten in de Bush mogelijk al ontdekt. Sinds woensdag 4 februari zitten er een roodstaartmeerval (Phractocephalus hemioliopterus) en een spatelbek (Pseudoplatystoma tigrinum) in de vijver bij de kaaiman. De soorten worden maar weinig in dierentuinen gehouden, dus hebben wij de gelegenheid om de dieren op te nemen in onze collectie met beide handen aangegrepen. Buiten Burgers’ Zoo zijn deze vissoorten slechts in twee andere dierentuinen te zien.

Tasten in het duister

Zowel de spatelbek als de roodstaartmeerval behoren tot de antennemeervallen (Pimelodidae), dit is te zien aan de grote baarddraden bij de mond. Deze ‘voelsprieten’ worden gebruikt om de donkere, troebele omgeving af te tasten. Beide soorten komen oorspronkelijk voor in bassins en ondergelopen bossen liggend aan onder andere de rivieren de Amazone en de Orinoco in Zuid-Amerika.

Als het maar in de mond past…

Zoals de naam roodstaartmeerval al zegt, is deze soort te herkennen aan de opvallende rode staart. De bovenkant van het dier is grijs en de onderkant wit, verder heeft hij een witte streep over de vin heen lopen. Momenteel heeft ons dier een lengte van 60 centimeter, maar ze kunnen verdubbelen in lengte. Deze maten maken roodstaartmeervallen niet geschikt voor hobbyaquaria thuis! Gezien het feit dat ze zo snel groeien, worden ze in Azië gekweekt voor consumptie. De meerval zelf is een alleseter: alles aan vis, ongewervelden en afgevallen fruit verdwijnt in de grote mond. In aquaria staan de dieren erom bekend rare objecten zoals onderdelen van pompen en filters op te eten, onder het motto ‘als het maar in de mond past…’

Keukengerei of katachtige vis?

Voor onze andere aanwinst worden in het Nederlands zowel de naam spatelbek als tijgermeerval gebruikt. Die namen verwijzen enerzijds naar de platte bek waarmee het dier door de grond woelt en anderzijds naar de strepen over de flanken. De dieren zijn vooral nachtactief en richten zich op het verorberen van nietsvermoedende vissen. Ons exemplaar was bij aankomst nog maar 45 centimeter lang en kan uitgroeien tot 130 centimeter lang. In Zuid-Amerika is de soort één van de belangrijkste meervallen voor consumptie. Door ongecontroleerde overbevissing is de spatelbek in sommige regio’s zo goed als uitgestorven. 

Tafeltje dekje

In onze dierentuin bestaat het dieet voor deze meervallen uit lodde, spiering en voorn. Beide vissen worden getraind om van een stok te komen eten. Hierbij kunnen de verzorgers de dieren goed observeren en is ook de voeropname, een graadmeter voor de gezondheid, bekend. Wie weet treft u het en worden de dieren net voor het raam gevoerd als u er de volgende keer langs komt! Dan kunt u deze reuzen in eigen persoon bewonderen.