De geboorte van een kerstkindeke…

Dit is ze dan…ons kerstkindje! De kleine gorilla die in de nacht van kerstavond op eerste kerstdag 2006 in Burgers’ Zoo is geboren. Negen maanden hebben we erop gewacht, maar uiteindelijk vond de kleine het welletjes. Tijd om haar soortgenoten te ontmoeten…

De kleine is het tweede jong van moeder Shatilla. Op zich niets vreemds, maar wel spannend aangezien haar eerste jong al bij de geboorte is overleden. Wel heeft Shatilla op zesjarige leeftijd, na het overlijden van haar moeder, haar vier jaar jongere zusje opgevoed. Ook heeft ze nog een hoop geleerd van N’Gayla, de andere volwassen vrouw in de groep. Heel wat tijd heeft Shatilla doorgebracht met het jong van haar oudere soortgenoot in haar armen. De ene keer rechtop, de andere keer ondersteboven. Al met al heeft ze dus al wel wat kunnen oefenen.

25 December 2006

Eerste kerstdag was het dus zover. ’s Ochtends aangekomen, zagen de verzorgers dat een kaal gorillajong de groep had versterkt. Al vanaf het begin weet de kleine zich zonder moeite vast te grijpen aan haar moeder. Jonge gorilla’s wegen bij de geboorte zo’n twee kilo. Dit is veel minder dan een mensenbaby, maar dat mag ook wel als je bedenkt dat een gorilla zo’n drie jaar op de rug van moeder meelift. Met haar kleine handjes en minuscule armpjes houdt de telg zich vast en drinkt bij haar moeder alsof het een lieve lust is. Gemiddeld worden jonge gorilla’s zo’n vier jaar gezoogd. Als het jong ongeveer een half jaar oud is, begint het al met het opnemen van vast voedsel.

Januari 2007

Doordat de kleine in het begin dicht tegen moeders borst werd aangehouden, was het niet eenvoudig vast te stellen of het een mannetje of vrouwtje was. Gelukkig bleek een simpele ‘test’ uitslag te geven. De manier van plassen heeft aangetoond dat het jong een dame is.

Eenmaal duidelijk dat het om een vrouwelijke gorilla ging, was het tijd voor een passende naam. Jema, Silent Night en Shjezus hebben de revue gepasseerd, maar uiteindelijk hebben de verzorgers voor de naam Shailâ gekozen. Shailâ is natuurlijk in eerste instantie afgeleid van Shatilla. Na wat research blijkt echter ook dat deze naam in Hindi wordt gebruikt voor een berg die de Hindoes zien als de woning van hun god Shiva. Al met al dus toch nog een heilig tintje…

Februari 2007

Met de geboorte van Shailâ is de positie van Shatilla binnen de groep versterkt. De andere gorilla’s vinden de kleine maar wat interessant. Shailâ wordt door Shatilla al wat vaker ‘losgelaten’ wat af en toe resulteert in een omgekeerde ‘hangzit’ op de rug van moeder. Ook het dragen door de andere gorilla’s laat Shatilla steeds vaker toe. Met name de volwassen N’Gayla lijkt zeer geïnteresseerd en ze neemt de kleine steeds vaker mee op pad. Ook de wat jongere gorilla’s nemen het jong steeds vaker mee. Zij hebben hierin ook al wat oefening gehad en wat is er nu leuker dan met zo’n kleine speelkameraad aan de wandel te gaan.

De kleine meid denkt hier meestal toch wat anders over en zet het dan vaak op een brullen. Gelukkig is vader Bauwi er dan om ervoor te zorgen dat Shailâ weer bij haar moeder terechtkomt. En deze neemt haar kroost dan snel aan haar arm mee.

Al met al gaat het dus prima met de kleine telg! We zullen de jonge gorilla een jaar lang op deze wijze volgen en kijken hoe het jong zich verder ontwikkelt. Van haar eerste hapjes tot haar eerste stapjes en uiteindelijk…haar eerste 'woordjes'. Zo kan iedereen toch een beetje van dichtbij meemaken hoe het voor een jong moet zijn op te groeien in een gorillagroep als die van Burgers’ Zoo. Tot de volgende ZieZoo!