Geen reclame

Toen ZieZoo een aantal jaren geleden voor het eerst een full colour voor- en achterpagina kreeg, heeft de redactie natuurlijk ook gediscussieerd over die achterpagina. Het lag voor de hand om hier de botanische kant van ons park naar voren te laten komen om zoveel mogelijk gebruik te maken van de kleuren. Inmiddels hebben al vele kleurige bloemen op deze pagina geprijkt.

Kleuren hebben in de natuur meestal een functie. Ze adverteren aanwezigheid en bij dieren soms zelfs de emotionele gesteldheid. Bij planten is bladgroen vooral functioneel als pigment dat noodzakelijk is om zuurstof en suikers te kunnen maken en de andere kleurstoffen zitten doorgaans vooral in en rond de voortplantingsorganen, de bloemen dus.

Planten zien geen kleuren maar hun bestuivers wel. Bijen en wespen zijn daarbij gespecialiseerd in het zien van blauw, paars en zelfs ultraviolet terwijl veel vlinders en vogels juist rood, geel en oranje heel opvallend vinden. Een bloem doet er dus goed aan om die kleuren te hebben die het meest opvallen voor hun specifieke bestuiver. Verder moeten ze natuurlijk hun nectar wel op een wijze aanbieden dat de nectarzoeker tegelijk de bloem een dienst bewijst in de vorm van bestuiving. Zo hebben ‘vogelbloemen’ meestal ver uitstekende meeldraden en stampers die makkelijk contact maken met het vogeltje.

Nu hebben we in de Bush in de omgeving van de waterval en de kaaimannen een Amerikaanse plantensoort die nauw verwant is aan de Kattesnor (Cleome spinosa). Het is Cleome hirsuticaulis wat letterlijk betekent dat het een Cleome is met een behaarde stengel. Het is geen opvallende plant en dat geldt al evenzeer voor de bloem. Vrijwel iedereen die er langs loopt, mist de bloemen omdat ze groen zijn. Dus niks geen advertentie! Het gekke is dat de meeldraden wel ver uitsteken en dus gebouwd zijn op de ontvangst van bijvoorbeeld een vogeltje. Hier klopt iets niet. Als je de bloemen eenmaal ontdekt hebt, geloof je je ogen niet. Eerst denk je dat hij nog op kleur moet komen en nog verder open moet gaan, maar bij nadere beschouwing blijkt hij al volop ‘open’ te staan. Maar dan wel met de groengele kroonbaadjes samengevouwen in een soort rimpelig zuiltje dat recht omhoog steekt terwijl de kelkblaadjes niet verder ontwikkeld zijn dan wat dunne, puntige uitsteekseltjes. Het enige dat je ervan overtuigt dat het echt een open bloem is, is het pakketje meeldraden en de stamper die duidelijk ver naar buiten hangen. Prachtig, zo’n onopvallend wondertje!