Geribbelde neushoornvogels komen van oorsprong uit Indonesië en behoren tot de illustere familie van neushoornvogels. Volgens algemeen gebruik trekt het vrouwtje zich terug in een nestholte en metselt die vervolgens, met hulp van het mannetje dicht. Vervolgens legt zij een ei (soms meerdere) en dan begint het lange wachten, vooral voor de medewerkers van de vogelafdeling...
Volgens de berekening heeft zij waarschijnlijk haar ei gelegd rond 14 maart, nadat zij zich rond 9 maart terug had getrokken in de nestkast. Toen op 17 april het eerste gepiep te horen was wisten we dat het goed zat. Maar dan nog twee maanden wachten is niet altijd makkelijk! Het mannetje heeft er in ieder geval alles aan gedaan om het jong met rasse schreden te laten groeien want hij was er erg druk mee om het vrouwtje en het jong van voedsel te voorzien, en dat alles door een spleetje (een soort brievenbus) van 2 centimeter breedte. Dat metselwerk was met zorg aangebracht. Daarvoor werd gebruik gemaakt van klei, modder, zachte vruchten, olifantenpoep en alles wat ze verder nog konden vinden.
Op 24 juni om 10.00 uur was het lange wachten dan eindelijk ten einde en zijn moeder en jong uit de nestkast gebroken door het metselwerk, dat met veel zorg was gemaakt, hardhandig los te tikken. Het jong is eigenlijk al heel groot als het uit de nestkast tevoorschijn komt en kan ook gelijk vliegen. In het begin nog wat onhandig balancerend op de bomen en niet altijd even recht vliegend. Maar oefening baart kunst en na een paar dagen ziet het er allemaal al veel soepeler uit.
Voor geribbelde neushoornvogels is er een Europees stamboek en een jong dat uitvliegt, is daarin bijzonder. In 2002 zijn er in Europese dierentuinen maar 5 jongen uitgevlogen, waarvan drie in dezelfde dierentuin. Burgers’ Zoo heeft er dan ook alles aan gedaan om de vogels zo ver te krijgen.
De geribbelde neushoornvogel is gedurende een groot deel van het jaar vrijwel vegetariër. Ze eten dan vooral veel fruit en maar een kleine hoeveelheid dierlijk voedsel. Maar zo rond de paartijd begint dat langzaam te veranderen en eten ze veel meer insecten, eieren, kleine vogels en hagedisjes. Misschien kunt u zich nog herinneren dat dit één van de redenen was dat dit stel gedwongen heeft moeten verhuizen van de Bush naar de vogelafdeling (in 1997). Een groot deel van de collectie in de Bush verdween toen in de imposante snavels van deze vogels. Om dit natuurlijke proces na te bootsen hebben wij zo rond de tijd dat het stel in broedstemming zou moeten komen ook het dieet aangepast. Daarnaast hebben we ze aan het einde van vorig jaar tijdelijk verhuisd naar het verblijf van de dubbele neushoornvogels. Toen ze weer terug kwamen in hun eigen verblijf (nadat we daar wat aanpassingen hadden gedaan) bleek de verhuizing zeer stimulerend te hebben gewerkt. Ze hadden ineens veel meer interesse in de nestkast. We zijn dan ook uiteraard verschrikkelijk blij en trots dat het bij ons nu dan ook gelukt is. Dit stel heeft al twee maal eerder een broedpoging ondernomen maar het is nooit zover gekomen dat er ook een jong uitvloog. En de ouders zal dat nog lang heugen want een maand of zes wil hij/zij (het geslacht is nog niet bekend) zeker nog wel gevoerd worden!
