Een zeemeermin is een mythisch wezen, met het bovenlichaam van een vrouw en in plaats van benen een vissenstaart. Vaak voorspellen zeemeerminnen een boze toekomst. Ook lokken ze met hun betoverende gezang mannen de verdrinkingsdood tegemoet. Zeemeerminnen worden vaak afgebeeld met een groene huid, groene tanden en blond haar. Ze zijn bijzonder ijdel en hebben daarom vaak een spiegel in hun hand. Ondanks hun uiterlijke lieflijke schijn zijn zeemeerminnen meestal wreed en bloeddorstig.
Zeemeerminnen zijn tegenwoordig vooral bekend bij het grote publiek door het beroemde sprookje ‘De kleine zeemeermin’ van de Deen Hans Christian Andersen (voor het eerst uitgegeven in 1837). Als deze zeemeermin vijftien jaar is, ziet ze hoe een knappe prins schipbreuk lijdt en redt ze hem van de verdrinkingsdood door hem naar een eiland te brengen. In ruil voor haar tong en daarmee mooie stem krijgt ze van een zeeheks benen om mee te kunnen lopen. Als de prins van haar houdt en met haar trouwt, krijgt ze een ziel. Als dit niet lukt, zal ze sterven. De kern van dit verhaal heeft Walt Disney geïnspireerd tot de succesvolle tekenfilm ‘De Kleine Zeemeermin’, waarin de zeemeermin Ariël wordt gedoopt.
In de Griekse mythologie zijn de Sirenen oorspronkelijk half vogel, half vrouw. Ze waren mooi en verleidelijk, maar tegelijkertijd erg wreed. Op een eilandje voor de kust van Sorrento wachten ze op voorbijvarende schepen. Met hun prachtige gezang lokken ze de zeelieden naar hen toe, waar hen een gruwelijke dood wacht. De rotsen liggen bezaaid met botten en menselijke schedels. Odysseus laat zijn mannen was in hun oren stoppen en zichzelf stevig aan de mast vastbinden door hen. Wat er ook zal gebeuren en hoe hij hen ook zal smeken, ze mogen hem nooit losmaken totdat ze de Sirenen lang en breed gepasseerd zijn. De Sirenen reageren zo woedend en teleurgesteld dat Odysseus aan hun val ontsnapt op deze manier dat ze zich in zee werpen. Daar neemt hun onderlijf de vorm aan van een vis, terwijl hun bovenlichaam vrouwelijk blijft.
Zeelieden hebben mogelijk zeekoeien verward met zeemeerminnen. Columbus meende in 1493 zeemeerminnen te zien voor de Amerikaanse kust en schreef daarover in zijn dagboek, maar dit zijn hoogstwaarschijnlijk ook zeekoeien geweest.
In 1712 zou voor de kust van Ambon het zogenaamde Boeronees Zeewijf zijn gevangen: deze zeemeermin zou vier dagen en zeven uur in een tobbe hebben overleefd voordat ze stierf.
In Nederland is er het verhaal over de meermin van Edam (ook wel de zeemeermin van Haarlem). Zij zou in 1403 na een zware storm gevangen zijn in het Purmermeer bij Edam. Zij is naar Haarlem gebracht, heeft daar leren spinnen en na haar dood een christelijke begrafenis gekregen. Ook in Muiden kent men een legende over een zeemeermin, die door vissers wordt gevangen en weer vrijgelaten.
Zeelieden die vanuit Europa om de Kaap voeren richting de Indische Oceaan zijn niet zelden opgelicht door handige sjacheraars die hen voor veel geld zogenaamde lijken van zeemeerminnen verkochten. Eenmaal thuis aangekomen, bleken de stoffelijke overschotten van zeemeerminnen dan vaak apenlichamen te zijn die handig aan staarten van grote vissen waren genaaid.
Op advies van de coördinator van het Europese populatiemanagementprogramma (EEP) voor Westelijke gor…
3 dagen geleden
Pegasus is het gevleugelde paard uit de Griekse mythologie. Hij is zo snel als de wind en zijn grote…
6 dagen geleden
De Minotaurus is een figuur uit de Griekse mythologie. Hij heeft de kop en de staart van een stier,…
4 februari 2025
