Komt een giraffe bij de dokter…

Hij is absoluut niet geliefd bij de dieren en toch is hij voor hen letterlijk van levensbelang: de dierenarts.

Hij is absoluut niet geliefd bij de dieren en toch is hij voor hen letterlijk van levensbelang: de dierenarts. Als veterinair in zo’n grote dierentuin als Burgers’ Zoo moet je van alle markten thuis zijn. Die dierenarts moet een neushoorn vakkundig verdoven, dan een gewond zangvogeltje onderzoeken en even later een haai antibiotica voorschrijven. Dit alles leer je niet tijdens een paar jaar universitaire opleiding tot dierenarts; jarenlange ervaring is bij de dierenarts in een dierentuin van onschatbare waarde! Gelukkig zijn de dieren in een dierentuin niet vaak ziek. De dierentuin-dierenarts heeft dan ook geen fulltime-dagtaak in Burgers’ Zoo, ondanks de zeer uitgebreide collectie. 

Routineklussen

Vaak komt de dierenarts voor routineklusjes, zoals het plaatsen van een microchip ter identificatie, bij jonge dieren. Bij gnoes en basterdgemsbokken moet dit al kort na de geboorte gebeuren. Want deze antilopen kennen een geboorteseizoen, dus wordt een aantal jongen binnen enkele dagen geboren. De jongen lijken zo op elkaar, dat het later heel lastig is om nog te zeggen, welk jong ook al weer van welke moeder was. De dierenarts bepaalt ook het geslacht van jonge dieren. Als leeuwenwelpen of jonge cheeta’s worden gevaccineerd tegen kattenziekte en niesziekte, kan de dierenarts meteen kijken of het jong een mannetje of vrouwtje is.

Ook een soort routineklus is het bekappen van de hoeven van zebra’s. Door de juiste ondergrond in een verblijf te kiezen, kan men ervoor zorgen dat de hoeven vanzelf aardig slijten. Toch zijn er altijd een paar zebra’s waarvan de hoeven verkeerd slijten.

Geen fan van de dierenarts

Jammer genoeg tonen zebra’s zich ondanks hun verwantschap met paarden bepaald niet coöperatief als de dierenarts komt. Het bekappen van de hoeven gebeurt bij hen altijd onder algehele narcose. Daarom moet deze ‘pedicure’ bij hoog dragende merries of net bevallen vrouwtjes even wachten, omdat ze dan beter geen narcosemiddelen kunnen binnenkrijgen.

Stress en onrust

Wilde diersoorten zijn trouwens over het algemeen heel sterk. En hoewel de dierverzorgers elk klein wondje of snotneusje nauwkeurig in de gaten houden, moet de dierenarts ook niet te snel ingrijpen. Het vangen en/of verdoven en onderzoeken betekent tenslotte ook altijd stress voor de ‘patiënt’. En bij in groepen levende dieren kan het apart zetten voor de behandeling van een wissewasje ook voor onrust in de rangorde zorgen. Het is dus iedere keer belangrijk om zorgvuldig af te wegen of een ingreep echt nodig is of dat niets doen mogelijk de betere optie is.