Blauwe reuzen zijn aan het “tutten”

Hyacintara’s kunt u in Burgers’ Zoo zien sinds 1978 toen de eerste in beslag genomen dieren hier arriveerden. Lange tijd is alles op alles gezet om met deze indrukwekkende dieren te kweken en het is nu eindelijk gelukt

Hyacintara’s kunt u in Burgers’ Zoo zien sinds 1978 toen de eerste in beslag genomen dieren hier arriveerden. Lange tijd is alles op alles gezet om met deze indrukwekkende dieren te kweken en het is nu eindelijk gelukt! Met name de laatste jaren is er veel gebeurd met deze ara’s. In 2001 kregen we een koppel uit de dierentuin van Dortmund te leen, maar we wisten toen al dat dat broer en zus waren: niet geschikt als koppel op de lange termijn. In samenspraak met de stamboekhouder van deze soort in Europese dierentuinen zijn we op zoek gegaan naar een dierentuin die met ons de man wilde ruilen. Die dierentuin vonden we uiteindelijk in Jeruzalem. In februari 2003 arriveerde hun man, maar pas in oktober 2003 kon onze toenmalige man naar Israël. De vogelpest in Nederland zorgde ervoor dat we dat transport lang niet mochten uitvoeren.

Liefde op het eerste gezicht?

Het uitstel van het transport zorgde ervoor dat we de nieuwe man dus ook pas laat bij ons vrouwtje konden introduceren. Blijkbaar had de periode van “het wel kunnen zien, maar niet kunnen aanraken” beide vogels goed gedaan. Na introductie waren ze elkaar al snel aan het poetsen en na vier maanden werd voor de eerste keer waargenomen dat beide vogels in de nestkast zaten. Een goed teken! Vlak daarna werden de eerste paringen gezien en dit resulteerde uiteindelijk in een ei. Later werd een dood jong gevonden in de nestkast, iets meer dan zes maanden nadat beide vogels aan elkaar waren voorgesteld. Aan de ene kant betekende het een enorme teleurstelling dat het net niet gelukt was, aan de andere kant gaf het veel hoop voor de toekomst.

Betere tijden in 2005

Begin 2005 werden regelmatig paringen gezien en verdwenen beide vogels vaak in de nestkast. Op een gegeven moment kwam het vrouwtje er nog nauwelijks uit en werd geduimd door alle betrokkenen dat het dit keer zou leiden tot succes. Op 15 april 2005 werd voor de eerste keer voorzichtig gepiep gehoord in de nestkast. Het duurde soms uren voordat één van beide ouders uit de nestkast kwam. Wat er binnen de nestkast allemaal plaatsvond, daar zullen we niet achter komen. Papegaaien kennende, zal er wel veel met het jong getut worden. Voor de verzorgers is er ook het één en ander veranderd. Al tijdens het broedproces werden de oudervogels behoorlijk agressief en het is nu niet meer mogelijk goed het verblijf te betreden om werkzaamheden te verrichten. Met allerlei trucjes worden beide ouders naar buiten gelokt zodat het verblijf schoongemaakt kan worden en incidenteel een nestcontrole kan plaatsvinden. De resultaten van die nestcontroles kunt u zien op de foto’s. Als het jong ongeveer drie maanden is zal hij/zij het nestblok verlaten en is dan voor iedereen te bewonderen.